ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2014
Η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό που το σύνταγμά μας επιβάλλει ως υποχρέωση στην πολιτεία να το παρέχει σε όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας, άσχετα από φυλή , χρώμα και θρήσκευμα Αυτό βέβαια μπορεί να συμβαίνει σε ένα κράτος δικαίου, έστω και αστικού τύπου.
Σήμερα όμως ζούμε μία βίαιη ανατροπή των
πάντων και έτσι, δικαιώματα που μέχρι χθες τα θεωρούσαμε αυτονόητα όπως υγεία,
παιδεία, δικαίωμα στην εργασία, ενημέρωση, συνδικαλιστικές ελευθερίες, η κοινωνία με αδράνεια παρακολουθεί να
αφαιρούνται και να αντικαθίστανται με υποχρεώσεις οικονομικές, χαράτσια,
ανεργία, κλείσιμο σχολείων, πανεπιστημίων, νοσοκομείων.
« Όποιος
είναι φτωχός και ανασφάλιστος θα πεθαίνει έξω από το νοσοκομείο αβοήθητος»
Παρακολουθώντας λοιπόν κάποιος την ειδησεογραφία,
είτε μέσω των καναλιών της τηλεόρασης , είτε του διαδικτύου, μπορεί να
αντιληφθεί όλες τις ραγδαίες αλλαγές που γίνονται στο θέμα των δομών της
υγείας και στον αντίκτυπο που έχει αυτό
στην καθημερινότητά μας ως κοινωνίας. Φαίνεται όμως ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο.
Δηλώσεις όπως ¨ο δημόσιος χαρακτήρας της υγείας πρέπει να μειωθεί και να
αναπτυχθεί αυτός της ιδιωτικής
πρωτοβουλίας ¨ ή δυστυχώς όποιος δεν έχει χρήματα θα πεθάνει, είναι καθημερινές
από αυτόν τον φανατικό οπαδό του μνημονίου υπουργό υγείας Αδωνι Γεωργιάδη.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι
από 1η Γενάρη όποιος θα εισάγεται στο Νοσοκομείο θα πρέπει να πληρώσει 25 ευρώ
εισιτήριο και ότι πρέπει να πληρώνουμε 1 ευρώ για κάθε συνταγή που θα
εκτελείται.
Στην αρχή
ήταν τα Νοσοκομεία των μεγάλων αστικών κέντρων. Πολλά έκλεισαν, προσωπικό
τέθηκε σε διαθεσιμότητα σύμφωνα με τις επιταγές της τρόικας και τα προβλήματα
επιδεινώθηκαν. Εικόνες όπως αυτές που παρακολουθούμε τελευταία όπου ασθενείς
στοιβάζονται σε ράντσα και σε διαδρόμους ή σε αίθουσες αναμονής στοιβαγμένοι ετοιμοθάνατοι και
λιγότερο σοβαρά πάσχοντες, περιμένοντας
να εξετασθούν από τους εφημερεύοντες
ιατρούς, αυξάνονται όλο και περισσότερο.
Τώρα όμως είναι η σειρά των επαρχιακών νοσοκομείων, τα οποία, λειτουργώντας
από χρόνια μέσα σε αντίξοες συνθήκες και με φοβερές ελλείψεις σε ιατρικό και
νοσηλευτικό προσωπικό, προσπαθούν να δώσουν λύσεις στα τόσο σοβαρά προβλήματα
υγείας που υπάρχουν.
Αυτό συμβαίνει όταν είναι αποδεκτό πλέον από όλους ότι λόγω της
οικονομικής δυσπραγίας έχει αυξηθεί η προσέλευση ασθενών στα νοσοκομεία σε
ποσοστό πάνω από 30%.
Όχι μόνο δεν γίνεται κανένας διορισμός
γιατρών ή νοσηλευτών τα τελευταία χρόνια, ακόμη και για αντικατάσταση αυτών που
συνταξιοδοτούνται , αλλά ετοιμάζονται να θέσουν σε διαθεσιμότητα ένα μέρος
αυτών των εργαζομένων ταυτόχρονα με το κλείσιμο κάποιων νοσοκομείων . Το
ποιά θα είναι αυτά είναι ζήτημα
μικροκομματικών αντιπαραθέσεων ή συμφερόντων και σύντομα θα παρακολουθήσουμε
σκηνές όπου κοινωνίες τοπικές θα έρχονται
σε αντιπαράθεση με άλλες για να μην κλείσει το νοσοκομείο της πόλης τους
και να κλείσει της άλλης πόλης.
Όποιο
βέβαια νοσοκομείο και να κλείσει το αποτέλεσμα θα είναι να μειωθεί το επίπεδο
της παροχής υγείας στην ευρύτερη περιοχή
γιατί ακόμη και σήμερα με όλα τα προβλήματά τους τα νοσοκομεία μιας ευρύτερης
περιοχής λειτουργούν συμπληρωματικά το ένα στο άλλο σε πάρα πολλούς τομείς.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών θα είναι η ανάπτυξη
ιδιωτικών κέντρων υγείας , πραγματικότητα που ήδη ανθεί στα μεγάλα αστικά
κέντρα της χώρας μας.
Βέβαια
το θέμα είναι εμείς ως κοινωνία τι κάνουμε; Τι περιμένουμε και από ποιόν;
Τα
κόμματα πόσο μπορούν να βοηθήσουν σε αυτά έτσι όπως είναι δομημένα; Θέλουν να
το κάνουν αυτό;
Τα
σωματεία εργαζομένων, τα εργατικά κέντρα
δεν πρέπει κάποια στιγμή να πάρουν σοβαρά τον ρόλο τους και να
διεκδικήσουν τα αυτονόητα για τους εργαζομένους;
Η
τοπική αυτοδιοίκηση έχει λόγο σε όλα αυτά που συμβαίνουν; Και τι κάνει;
Θεωρώ ότι είναι προβλήματα που πρέπει να
θέσουμε επί τάπητος, να τα συζητήσουμε και να ψάξουμε τις λύσεις.
Θα πει
κάποιος ότι αυτό θα γίνει μόνο για την υγεία; Είναι νομίζω γενικότερο το ζήτημα
αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε.
Πάντως είναι σίγουρο ότι, όσον αφορά την
περιοχή μας, σε λίγο θα ξεκινήσει μία αντιπαράθεση μεταξύ τοπικών κοινωνιών για
το αν πρέπει να κλείσει το Μποδοσάκειο ή το Μαμάτσειο, προσπαθώντας να
αποπροσανατολίσουν την κοινωνία, η οποία
θα πρέπει να αγωνιστεί για να μην
κλείσει κανένα νοσοκομείο, όχι μόνο στον Νομό Κοζάνης , αλλά στην ευρύτερη
περιοχή της Δυτ. Μακεδονίας. Ήδη έχει αρχίσει να συζητιέται, δίκην
κουτσομπολιού, το ερώτημα ποιο Νοσοκομείο θα κλείσει, χωρίς όμως να έχουν
αρχίσει να δημιουργούνται κινήσεις αντίδρασης. Έτσι διαβλέπω ότι δεν θα είναι
και πολύ δύσκολο να κλείσει το ένα από τα δύο Νοσοκομεία.
Βέβαια θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί: και
οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία τι κάνουν;
Μέρος και αυτοί της ίδιας κοινωνίας, με την
χαρακτηριστική αδράνεια απέναντι σε όλα τα προβλήματα, απλά αδρανούν.
Πέρα
από το γεγονός ότι κάποιοι θα νομίζουν πως το πρόβλημα το έχουν οι άλλοι και
όχι αυτοί και άρα δεν τους αφορά.
Πιστεύω ότι πρέπει να δημιουργηθούν κινήσεις
αντίδρασης για να μην χάσουμε στοιχειώδη δικαιώματα που θα έχουν στο κάτω- κάτω και
άσχημες επιπτώσεις στην ίδια την ζωή μας.
Πτολεμαΐδα 5 Νοεμβρίου 2013
Χρήστος
Κατσίνας
Διευθυντής
ΕΣΥ
Πρόεδρος
Νοσοκομειακών Γιατρών
Δυτικής Μακεδονίας
Δυτικής Μακεδονίας